امسال هم تموم شد. با همه خوبیها و بدیهاش. چه سال پر سرو صدا و پر اتفاقی بود سال 85. اما با تمام این حرفا این یکی هم رفت. به قول قدیمیها ور دل اون سالایی که رفته بودن و در انتظار سالایی که می رن. هر چی بود سال عجیبی بود برای من. از سردبیری اون روزنامه کذایی نگاه ورزشی بگیر و بعدشم هفته نامه مردم و جامعه که شانس نیاوردم چاپش ادامه پیدا کنه وگرنه خیلی چیزا رو به خیلیا ثابت می کردم . سالی که توش خیلی از آدما رو خوب شناختم. اونایی که حاضر بودم براشون هرکاری بکنم اما الان براشون تره هم خرد نمی کنم. اونایی که فکر می کنن کسی هستن اما نیستن و... سالی که توش خیلی از آدم بزرگا رفتن. غول هایی که جایگزین ندارن عین بابک بیات. سالی که توش خیلی از دوستان هم رفتن که شاید باورش برامون سخت بود عین ناصر عبداللهی عزیز. سالی که خیلی ها هم اومدن عین...بگذریم. سال 85 رو با تمام خوبیا و بدیاش دوست دارم. چون خیلی چیزا به من داد. خیلی چیزا توش یاد گرفتم که ارزششو داشت و... اصلا ولش کن قرار نیست که اینجا از این جور حرفها بزنم. یعنی می خوام از پست بعدی یه کم جدی تر وبلاگمو پیش ببرم و کمتر از روز نویسی های شخصی استفاده کنم. حالا وبلاگم برای خودش سابقه دار شده و باید رنگ و لعابش هم به همین سمت بره. اینه که مام گفتیم جدی بشیم! امیدوارم سال 86 هم سال خوبی باشه... امیدوارم... سال نو مبارک. عیدتون مبارک. فقط اینکه توی این سال جدید بیاین برای حفظ فرهنگ کهنمون هم که شده یه ذره به آداب و رسوم اجدادیمون بیشتر علاقه نشون بدیم و سعی کنیم که حفظشون کنیم. آمارها نشون می دن که متاسفانه ایران توی چند سال اخیر سرعتی بالایی توی پاک کردن و فراموش کردن فرهنگ گذشتش داشته و این یعنی یه زنگ خطر و یه تلنگر بزرگ که باید به خودمون بیاییم. فکرش رو بکن ما چه مراسمای قشنگی داشتیم.از چهارشنبه سوری و قاشق زنی و آتیش بازیش بگیر تا اومدن عمو نوروز و حاجی فیروز با اون دایره زنگی قشنگش و دید و بازدید هایی که محبت میاره و... بیاین لااقل برای حفظ حس ناسیونالیستیمون هم که شده یه ذره به این آداب و رسوم توجه کنیم و یه ذره از منیت خودمون کم کنیم. به خدا کار سختی نیست. باور کن منم مث تو مدرنم اما همیشه آرزو داشتم که کاش 40 سال پیش به دنیا اومده بودم. توی عصر غولهایی که دیگه احتمالا هیچ وقت تکرار نمی شن. توی زمانی که آدما از نشون دادن علاقه به گذشتشون خجالت نمی کشیدن و حاضر بودن برای حفظش هر کاری بکنن. توی عصری که ... این آرزو رو هیچ وقت قایم نکرده و نمی کنم. چیزی که ای کاش می شد واقعیت پیدا کنه اما... ولش کن. ساعتای آخر این سال کهنه ست و همه چیز رو به نو شدنه. منم باید برم خودمو آماده نو شدن بکنم. سال 85 داره نفسای آخرشو می کشه. باید بجنبم و کارای عقب افتادمو تموم کنم. باید برم. عزت زیاد. سال نو مبارک